Bir cümle

Sanırlar Diye Bir Cümleye Başladım Kendime...
Evet Sanırlar Yani Sanıyorlar ki;
Gülmek Güzeldir Ve Gerçektir...
Konuşmak İyidir ve Gereklidir...
Eğlenmek Yararlı ve Elzemdir...
Çok Var Bunlardan Çok...
Sözün Dümeni Yok, Birazda Kızgınım Nedense...
Açık Belkide: Yine Aklım Yüzünden...
Sanırlar ki Isa Bu Aynıdır.
Kararlıdır.
Belki Biraz Deli Ama Sağlam YALNIZ'dır...
Barışıktır.
Belki Biraz Karışık Ama Neyse Ya Da...
Farklı Cümleler Kurup Kafa Karıştırmak İstemiyorum.
Öyle Sokak Pazarı Kalemi de Kullanmayacağım.
Tamam Peki Uzatmıyorum...
Hayatım Var ya...
İşte Ben Onunla Yaşıyorum...
Her Gece Her Gündüz,
Her Karanlıkta Her Aydınlıkta,
Her Isındığım Her Üşüdüğümde,
Kısacası Her An Her Yerde...
Son Sözlerimi Hatırlıyorum.
Sinsi Sinsi Ağlıyorum.
Saate Bakmaksızın Sağda Solda Arıyorum.
Anılara Dalıyorum.
Yine Ağlıyorum...
Biliyorum Var...
Tabi Son Sözüm Yalan Olur O Kadarla Kalırsa...[İ.G]